Ken je dat gevoel? Dat je al weet wat er gaat komen, nog voordat je het daadwerkelijk ziet? Alsof je bewustzijn een sprinter is die de beelden van de werkelijkheid achter zich laat. Het lijkt misschien vreemd, maar het gebeurt vaker dan we beseffen. Het is alsof je geest niet gebonden is aan de logge lineariteit van tijd, maar al vooruitreist, als een gids die de weg verkent voordat je ogen het landschap kunnen zien.
Dit fenomeen, dat voor sommigen als intuïtie voelt en voor anderen als een vleugje magie, nodigt ons uit om anders naar de werkelijkheid te kijken. Wat als tijd niet de rechte lijn is die we denken dat het is? Wat als ons bewustzijn – dat stille maar krachtige innerlijke kompas – toegang heeft tot een breder veld van weten, buiten de grenzen van wat wij ‘nu’ noemen?
Het gebeurt bijvoorbeeld in kleine momenten: je denkt aan iemand, en binnen seconden ontvang je een bericht van die persoon. Of je staat op het punt een beslissing te nemen, en diep van binnen voel je de uitkomst al, alsof het pad al bewandeld is. Het voelt alsof je ziel een voorproefje neemt van wat komen gaat, je voorbereidend op wat je mag ontvangen.
Maar hoe gaan we hiermee om? Want laten we eerlijk zijn: die snelheid kan ook overweldigend zijn. Je bewustzijn stormt vooruit, maar je lichaam en emoties blijven nog even hangen in het hier en nu. Dit kan verwarrend voelen, alsof je tussen werelden zweeft. Het kan je uit balans halen, alsof je op een kruispunt staat waar je niet helemaal thuis bent.
Misschien ligt de sleutel in vertrouwen. Vertrouwen dat jouw bewustzijn niet zonder reden vooruitloopt. Het probeert je te wijzen op iets, je iets te leren. Misschien nodigt het je uit om beter te luisteren naar dat fluisteren in je hart. Om niet enkel te zien met je ogen, maar ook met je ziel.
Wat als we leren om mee te bewegen met die stroom, in plaats van ertegenin te gaan? Het vraagt om loslaten: van controle, van vastgeroeste overtuigingen over tijd en ruimte. Maar het brengt ook een cadeau. Een gevoel van verbondenheid met iets groters, een zekerheid dat je geleid wordt, zelfs als de weg nog onduidelijk is.
Je bewustzijn dat sneller is dan de beelden – het is geen fout in het systeem. Het is een uitnodiging om te leven met een diepere aandacht. Om niet alleen te kijken, maar ook te voelen, te luisteren, te vertrouwen. Misschien is dat de essentie van wat het betekent om écht aanwezig te zijn, zelfs voorbij de tijd.
Reactie plaatsen
Reacties