In het dagelijks leven merk ik steeds weer dat ik in gevecht ben met mijn ego. Misschien herken je het wel: dat innerlijke conflict dat de kop opsteekt wanneer je iemand ontmoet met wie je een bijzondere klik hebt. Die vonk van herkenning en aantrekkingskracht – mijn ego ruikt kansen en wil meteen meer. Het wil zich vol overgave in de ervaring storten, alles op alles zetten, alsof er geen morgen is. Maar mijn ziel fluistert iets anders. Die houdt mij tegen, subtiel maar vastberaden, omdat zij weet waar mijn ego mij kan brengen. En vaak is dat niet de juiste weg.
Ik heb geleerd dat mijn ego soms gretig en hebberig kan zijn. Het wil vastpakken, het wil hebben, het wil grijpen. En in dat willen, in dat jagen, zit vaak een leegte die gevoed moet worden. Mijn ziel ziet dat en begrijpt de valkuil die voor mij ligt. Het is een weg die snel leidt naar eenzaamheid, ontevredenheid, misschien zelfs naar een herhaling van fouten die ik eerder maakte.
Mijn ziel weet dat het beter is om niet volledig mee te gaan in die opwelling, hoe sterk die ook kan zijn. Ze herinnert me eraan dat echte verbinding niet begint bij het grijpen, maar bij loslaten, bij ruimte geven aan elkaar. De vrouwen die ik ontmoet, zijn op hun eigen manier prachtig en bijzonder. Maar ik wil mezelf niet verliezen in een schijnintimiteit die mijn ego wil omarmen en toe-eigenen. Ik probeer daarom mijn verlangen in toom te houden en met hen verbonden te blijven, maar zonder dat het iets exclusiefs wordt, zonder dat het een nieuwe verslaving aan verlangen wordt.
Dit is een innerlijke strijd die ik vaak moet voeren, soms met de intensiteit van een oorlog. Maar ik weet dat ik dit gevecht met mijn ego kan winnen. Want ik wil de baas zijn, ik wil mijn eigen koers bepalen. Mijn ziel herinnert mij eraan dat ik niet mijn verlangen hoef te onderdrukken, maar er wel bewust mee om kan gaan. Het gaat om balans, om waardering zonder bezit, om liefde zonder verslaving.
Mijn ego mag aanwezig zijn; het hoort bij mij en heeft me ook kracht gegeven in andere momenten van mijn leven. Maar mijn ziel leert me wat echt belangrijk is. En langzaam maar zeker voel ik dat ik sterker word in dit gevecht. Dat ik de controle overneem, dat ik mijn eigen weg bepaal, zonder verstrikt te raken in de roep van mijn ego. De overwinning ligt niet in het onderdrukken, maar in het bewust kiezen. En dat is de weg die ik bewandel.
Liefs, Mario
Reactie plaatsen
Reacties