Er was een tijd in mijn leven waarin de duisternis allesoverheersend was. Een tijd waarin mijn geest zo zwaar belast was dat het niet verder wilde. Mijn gedachten waren zwart, gevuld met niets anders dan manieren om te ontsnappen. De pijn van het leven, de constante worsteling, het voelde alsof er geen uitweg was. Het enige wat ik verlangde, was dat die pijn zou verdwijnen.
Om zo diep in de put te zitten, is een ervaring die ik niemand toewens. Het is alsof je gevangen zit in een tunnel zonder einde, zonder licht, zonder hoop. Je weet dat je leeft, maar het voelt niet als leven. Alles is leeg. Alles doet pijn. Je bent moe van het vechten, van het bestaan, van de wereld om je heen.
Maar ergens, in die diepe duisternis, heb ik een glimp van licht mogen zien. Een klein vonkje dat me deed beseffen dat het leven misschien meer te bieden heeft dan wat ik op dat moment kon zien. Het was een lang en moeilijk proces om uit die diepe put te klimmen. Het was een reis vol vallen en opstaan, vol confrontaties met mezelf, vol keuzes die ik nooit eerder durfde te maken.
Maar ik heb het gedaan. Ik heb mezelf opnieuw opgebouwd. En wat ik heb ontdekt, is dat ik nu sterker ben dan ooit tevoren. De pijn die ik heb ervaren, de duisternis die me heeft omgeven, heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben. Het heeft me geleerd hoe waardevol het leven kan zijn, hoeveel kracht er in mij zit, zelfs als ik dacht dat ik niets meer had.
Nu zie ik dat het leven nog veel voor mij in petto heeft. Ik durf weer te dromen, te hopen, en te genieten van de kleine dingen. Ik voel een innerlijke kracht die ik nooit eerder kende. En het mooiste is dat ik deze kracht wil delen met anderen. Want ik weet hoe het voelt om in die donkere tunnel te zitten, en ik weet hoe belangrijk het is om iemand te hebben die je een hand toesteekt, die je vertelt dat er hoop is, dat het licht aan het einde van de tunnel bestaat.
Aan iedereen die dit leest en zich misschien net zo voelt als ik me ooit voelde: ik wil dat je weet dat je niet alleen bent. Dat er hoop is, zelfs als je het nu nog niet kunt zien. Dat je sterker bent dan je denkt, en dat het leven, ondanks alle pijn, ook prachtige momenten in petto heeft voor jou. Blijf vechten, blijf zoeken naar dat kleine vonkje licht, want het is er. En als je het eenmaal vindt, zul je zien hoe ongelooflijk waardevol jouw reis is geweest.
Ik gun jou het licht, de kracht, en de hoop die ik heb gevonden. Je kunt dit. Je bent sterkerd an je denkt.
Liefs, Mario
Reactie plaatsen
Reacties