Veel mensen die mij volgen, weten onderhand wel dat ik bezig ben met mezelf. Het is geen geheim dat ik werk aan een betere versie van mezelf—iemand die met meer zelfvertrouwen en stevigheid door het leven kan gaan. Dat proces is niet altijd makkelijk, maar ik weet dat het nodig is. En onlangs zette ik een nieuwe stap in die richting: een intake voor therapie.
Met gezonde spanning liep ik naar binnen. Het gebouw was licht, de mensen vriendelijk, en toch voelde het... anders. Niet per se slecht, maar het voelde meer als een sollicitatiegesprek dan een intake. Herken je dat gevoel? Dat je het idee hebt jezelf te moeten verkopen? Ik dacht: Is dit de plek waar ik mijn kwetsbaarheden bloot moet leggen?
Ik kreeg een reeks vragen voorgeschoteld. Wat verwacht je van deze therapie? Waarom denk je dat het goed voor je is? Wat hoop je te bereiken? Logische vragen misschien, maar voor mij voelde het alsof ik mijn ziel op tafel moest leggen terwijl mijn psycholoog al mijn dossier naar hen had gestuurd. Als ze dat hadden gelezen, hadden ze mijn verhaal toch al begrepen?
Dus daar zat ik, opnieuw mijn hele verleden uit te leggen. Mijn trauma’s, mijn pijnen, mijn dromen. Nogmaals vertellen waarom ik hier ben en wat ik hoop te vinden. En eerlijk? Het voelde een beetje nutteloos. Niet omdat mijn verhaal onbelangrijk is, maar omdat het voelde alsof ik mezelf moest bewijzen. Ik dacht nog: Ik kom hier niet om mijn zweetvoeten te bespreken, mensen!
Toch, terwijl ik daar zat en mijn verhaal vertelde, voelde ik ook iets anders. Een soort bevestiging van waarom ik dit doe. Ja, het is zwaar om alles weer op te rakelen. Ja, het is frustrerend om het gevoel te hebben dat ik moet pleiten voor mijn eigen hulp. Maar als ik hier doorheen ga, is dat ook een keuze voor mezelf. Een keuze om niet op te geven, om door te zetten, en om te blijven zoeken naar wat ik nodig heb.
En dus besloot ik: ik ga dit proces aan, ook al voelt het soms als een hobbelige weg. Want uiteindelijk doe ik dit voor niemand anders dan mezelf. Voor de sterkere, zekerdere versie van mij die ik stapje voor stapje aan het worden ben.
Reactie plaatsen
Reacties